شنبه ۱۵ اردیبهشت ۰۳

تئاتر

تئاتر : درد من خنده ي تو!

آشنايي با منشور تئاتر ايران

۵۳۷ بازديد

منشور تئاتر ايران در نخستين روز بيست و ششمين جشنواره بين‌المللي تئاتر فجر شامل يك مقدمه، چهار اصل اوليه و 14 اصل عملي منتشر شد.

به منظور ايجاد خط مشي هماهنگ و هدف‌دار مسير توسعه تئاتر كشور و در راستاي تاكيد بيش از پيش بر وجوه اخلاقي و حرفه‌اي تئاتر، منشور تئاتر كشور به پيشنهاد ستاد برگزاري بيست و ششمين جشنواره بين‌المللي تئاتر فجر و تاييد امضاكنندگان، به عنوان سند فرادستي تئاتر كشور تدوين شده است.

اصول اوليه:

تئاتر از زمان پيدايش انسان همواره همراه او بوده و ضمن پيوندي عميق با فضاي معنوي زندگي بشر و اعتقادات ديني او، در اشكال آييني تجلي يافته است.

1-

تئاتر تمرين انديشيدن به منشا حيات، توجه به كرامت خالق و تدبر در چگونه زيستن و مرگ است.

2-

تئاتر منشا پرسش‌هاي بنيادين انسان براي رسيدن به آزادي، عدالت، برادري، اخلاق و خير انديشي است.

3-

تئاتر به شيوه‌اي هنرمندانه، روح انسان‌ها را به سوي كمال راهنمايي كرده و به زندگي آنها اميد، شادي، حس زيبايي‌شناختي و آرمانخواهي مي‌بخشد.

4-

داشتن امكان اجراي تئاتر و برخورداري از لذت تماشاي آن جز حقوق انسان‌ها به شمار مي‌رود.

اميد آنكه اين منشور بتواند تئاتر كشور را از زواياي نظري و عملي با تحولي چشمگير رو به رو كرده و به عنوان اولين الگو، سبب‌ساز تدوين منشور ساير هنرها و سرانجام پديداري "منشور ملي هنر جمهوري اسلامي ايران" شود.

اصول عملي:

1-

هنرمندان تئاتر با پيروي از اصول مبتني بر هدف از خلقت انسان و سرنوشت او كه با فكر، ذكر، كار، انتظار و اميد همراه است، آثار خويش را خلق مي‌كنند.

2-

هنرمندان تئاتر با انديشه والا و اعمال خير براي سعادت انسان‌ها كوشيده و در مكان تئاتر حاضر مي‌شوند، از اين جهت و به واسطه منش آنها، تئاتر هنري مقدس است.

3-

هنرمندان تئاتر با پرهيز از خودخواهي و دنياخواهي به آئينه حقيقت‌نماي جامعه بدل شده و در اين صورت ميزان سنجش مردم براي رفع ناهنجاري‌ها و تقويت هنجارها قلمداد مي‌شوند.

4-

ايجاد و اشاعه غرور ملي، عشق به ميهن و ايستادگي در برابر تهاجم فرهنگي دشمنان، جزو معيارهاي اساسي تئاتر كشور است.

5-

هنرمندان تئاتر كشور، همچون ساير آحاد ملت، ارزش‌هاي ديني جامعه را پاس داشته و در جهت اداء دين به مجاهدت شهيدان و ايثارگران سرافراز ايران اسلامي، در چارچوب سياست‌هاي فرهنگي نظام گام برمي‌دارند.

6-

تئاتر در ذات خود هنري اخلاقگراست و هنرمندان تئاتر مي‌كوشند تا حفظ حرمت‌هاي اخلاقي جامعه را در آثار خود مورد توجه قرار دهند.

7-

تئاتري اصيل كسي است كه منافع خانواده بزرگ تئاتر كشور را بر خواسته‌هاي فردي خود ترجيح مي‌دهد، زيرا حيات همه اعضاي تئاتر به عزت و سربلندي جامعه تئاتري وابسته است.

8-

از نگاه اهالي تئاتر، ميراث آييني تئاتر ايران ارجمند 43، ارزشمند و پرافتخار بوده و مي‌بايد در مسير اعتلاء تئاتر ملي و جريان معاصر تئاتر كشور مورد توجه و تاكيد جدي قرار گيرد.

9-

آموختن و آموزش دادن در هر سني جزو لاينفك زندگي هنرمندان تئاتر است.

10-

پيشكسوتان و استادان تئاتر، نشانه حيات اين هنر در كشور از گذشته تا حال و منشاء تجربه‌هاي معاصر بوده و از مقامي معنوي و قابل احترام برخوردارند.

11-

جامعه تئاتري ايران در راستاي پويايي و گسترش خود، مي‌كوشد تا فضاي باز كار و تلاش را براي كليه اعضا، به ويژه جوانان، فراهم كند.

12-

خانواده تئاتر ايران در ارتقاء كمالات معنوي و رفع معضلات مادي يكديگر با حساسيت و روحيه تعاون اهتمام مي‌ورزند.

13-

يكي از راههاي ماندگاري، تاثيرگذاري و فراگيري تئاتر، گسترش آن در پهنه كشور است و اعضاء خانواه تئاتر با هر موقعيت، شغل و توانايي در اين راستا از هيچ تلاشي فروگذار نخواهد كرد.

14-

ارتباط با ارگان‌ها، جريان‌ها و گروههاي تئاتري در سراسر جهان در جهت مفاد اين منشور جزو اهداف جامعه تئاتري ايران است.

آشنايي با خانه تئاتر

۵۳۹ بازديد

موسسه فرهنگي هنري خانه تئاتر در زمستان سال 78 توسط عده‌اي از هنرمندان و مسئولان وقت تئاتري تاسيس شد. زماني كه دكتر حسين سليمي رئيس وقت مركز هنرهاي نمايشي دو سالي از مديريتش در اين سمت مي‌گذشت.

او به همراه دكتر مجيد شريف خدايي (رئيس وقت شوراي نظارت و ارزشيابي اين مركز )، لاله تقييان (مسئول انتشارات نمايش و سردبير ماهنامه نمايش)، حسين قرايي(مسئول وقت امور مالي مركز هنرهاي نمايشي)، ايرج راد (بازيگر)، آتيلا پسياني (بازيگر، نويسنده و كارگردان تئاتر) و دكتر محمود عزيزي (بازيگر، مدرس، پژوهشگر و كارگردان تئاتر) در دفترش گرد آمدند و پايه‌گذار نهاد صنفي شدند كه مي‌بايد شانزده هدف مهم و اساسي اهالي تئاتر را دنبال مي‌كرد.

اين هيئات موسس پس از عضو گيري موقت خانه تئاتر، در جلسه مجمع عمومي كه به منظور تصويب اساسنامه و انتخابات هيئات مديره موقت خانه تئاتر برگزار شد، ادامه فعاليت اين تشكيلات صنفي را به آن هيئات مديره واگذار كردند.

بر اساس اين تصميم گيري مجمع عمومي،هيئات مديره موقت شش ماه فرصت داشت تا اشكالات و ايرادات اساسنامه رابر طرف ساخته و پس از برگذاري مجمع عمومي، فوق العاده اين اساسنامه را به تاييد نهايي اعضاي خانه تئاتر برساند.

هيئات مديره موقت با برگذاري اين مجمع عمومي در مهرماه 79 پس از تاييد نهايي اساسنامه خانه تئاتر توسط اكثريت اعضاي حاضر در مجمع، نخستين انتخابات هيئات مديره خانه تئاتر را به مدت دو سال برگزيد.

در اين انتخابات ايرج راد، آتيلا پسياني، اصغر همت، دكتر محمد رضا خاكي، بهزاد فراهاني، بهروز غريب پور، رويا تيموريان، داوود فتحعلي بيگي، دكتر فرشيد ابراهيميان و داوود آريا به ترتيب به عنوان هفت عضو هيئت مديره، دو عضو علي البدل هيئات مديره، بازرس و بازرس علي البدل خانه تئاتر انتخاب شدند و امور اين نهاد صنفي را به آنها سپردند.

اين هيئات مديره پس از انتخابات، خانه تئاتر را در اداره ثبت شركتها به ثبت رساندند و سپس مقدمات هشت انجمن صنفي تئاتر را شامل انجمن بازيگران، كارگردانان، نمايشنامه نويسان، منتقدان، نويسندگان، نمايشگران عروسكي، طراحان صحنه و لباس، كاركنان و طراحان فني و هنري و انجمن تئاتر خياباني را فراهم كردند كه به همت تعدادي از اعضاي اين انجمن ها تاسيس و تشكيل شد.

البته به گفته ايرج راد در اساسنامه خانه تئاتر تشكيل 11 صنف پيش بيني شده است كه اكثر اين صنوف با تدوين اساسنامه و تشكيل مجمع عمومي و انتخاب هيأت مديره كار خود را آغاز كردند.

بر اساس اين پيش بيني ها قرار بود انجمن تئاتر سنتي ، انجمن تئاترهاي آزاد و انجمن مدرسان و پژوهشگران تئاتر تشكيل و تأسيس شود.هر چند كه تشكيلات انجمن مدرسان و پژوهشگران طي چند بار گرد همايي عده اي از مدرسان و پژوهشگران متاسفانه هنوز به دلايلي چند به سرانجامي نرسيده است ،اما اساسنامه خانه تئاتر در 3 فصل شامل 37 ماده و 9 تبصره با حضور اعضاي حاضر قرائت شد و به تصويب رسيد.به گفته رئيس سابق هيأت مديره خانه تئاتر اساسنامه بعد از دقت نظرها و تغييرات صورت گرفته از طريق وزارت ارشاد تصويب شده است.

بر اساس اهداف اساسنامه خانه تئاتر كه در 16 بند تنظيم شده ، خانه تئاتر موظف است از حقوق صنفي - اجتماعي و مادي معنوي اعضاي خود و امنيت شغلي حرفه اي پشتيباني و دفاع كند . همچنين تلاش براي فاهم آوردن امكانات رفاهي اعضاء از طريق راهنمايي- مشاوره - كمك به تشكيل صندوق تعاون و شركت تعاوني و نيز در ارتباط با بيمه كلي اعضاء و تامين اجتماعي از ديگر اهداف اين موسسه به شمار مي‌رود.

آشنايي با انجمن منتقدان.نويسندگان.پژوهشگران خانه تئاتر

۴۴۳ بازديد

انجمن منتقدان، نويسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر به عنوان يكي از انجمن‌هاي وابسته و زير مجموعه مؤسسه فرهنگي هنري خانه تئاتر به شمار مي‌آيد.

اين انجمن تشكلي است صنفي، فرهنگي، هنري، غيرسياسي، غيرتجاري كه جهت تحقق اهداف ذكر شده در اين آئين‌نامه تشكيل شده است.

انجمن منتقدان و نويسندگان و پژوهشگران خانۀ تئاتر در سال ۱۳۸۰ با نام ابتدايي انجمن منتقدان و نويسندگان تئاتر فعاليت خود را آغاز كرد.

در نخستين اجتماع، هيات موسس اين انجمن شامل محمد رسول صادقي، عباس غفاري، حسين شاكري، محمدرضا حسين زاده، مرجان كليايي، محبوبه آذرخيل، اكرم محمدي، زهرا حاج محمدي و كيوان نخعي مسوليت تاسيس اين انجمن را عهده دار شدند و سرانجام اين انجمن در تاريخ ۱۷ مرداد سال ۱۳۸۰ ، مصادف با سالروز مقام خبرنگار، رسما در محل خانه هنرمندان ايران اعلام موجوديت كرد.

هيات مديره دوره ششم:

محمد رسول صادقي(رئيس)، رامتين شهبازي، امين عظيمي، محمد رضا حسين زاده، بهزاد مرتضوي، بهمن سلطاني(علي البدل)، محمد نجاري(علي البدل)

بازرس: بهاره برهاني، اكرم محمدي(علي البدل)

هيات مديرۀ دورۀ پنجم:

محمدرسول صادقي، مهرداد حجتي، ساسان پيروز، عباس غفاري، جواد اعرابي، امين عظيمي (علي البدل)، محمدرضا حسين زاده (علي البدل)- بازرس: بهاره برهاني، حسين شاكري (علي البدل)

هيات مديرۀ دورۀ چهارم:

محمدرسول صادقي، حسين شاكري، عباس غفاري، رامتين شهبازي، امين عظيمي، ساسان پيروز (علي البدل)، علي اكبر عبدالعلي زاده (علي البدل)- بازرس: بهاره برهاني، عباس عبدالعلي زاده (علي البدل)

هيات مديرۀ دورۀ سوم:

محمدرسول صادقي، جاهد جهانشاهي، حسين شاكري، محسن ابراهيمي، بيژن نوذري، رامتين شهبازي (علي البدل)، آزاده سهرابي (علي البدل)- بازرس: بهاره برهاني، اكرم محمدي (علي البدل)

هيات مديره دوره دوم:

جاهد جهانشاهي، محمدرسول صادقي، نغمه ثميني، عباس غفاري، حسين شاكري- بازرس: محمدرضا حسين زاده

هيات مديره دورۀ اول:

جاهد جهانشاهي، محمدرسول صادقي، حسين شاكري، محسن ابراهيمي و عباس غفاري- بازرس: اكرم محمدي

آشنايي با تاريخچه تئاتر در ايران 3

۵۲۸ بازديد

شرايط تئاتر ايران در سالها فاصله سالهاي 1320 تا 1322 را شماري پژوهندگان به سبب گستردگي اجراي صحنه و رشد تئاتر (دوران صحنه) ناميده‌اند.

اين دوران به دليل استقبال جامعه تماشاگران و مخاطبان از تئاتر صحنه به ياد ماندني است. در آن سالها توليدات سينماي ايران به لحاظ كيفي و كمي در حدي نبود كه بتواند پاسخگوي مخاطبان باشد.تلويزيون هنوز به ايران نيامده بود.راديو به ميزاني كه بايد در دسترس مردم قرار نداشت.

به دليل در صد بالاي بي‌سوادي در كشور از مطبوعات استقبال چنداني نمي‌شد و به همين دليل از فعاليت‌هاي نمايشي استقبال بالينه مناسبي به عمل مي‌آمد.

انگيزه‌هاي تماشاگران متفاوت بود و گروهي به قصد صرفاً سر گرمي و شماري به دليل گرايش‌هاي سياسي خود نمايشهاي مورد نظرشان را براي تماشا انتخاب مي‌كردند.

شكل‌هاي پذيرش جامعه از تئاتر و جو سياسي حاكم بر كشور، زمينه‌اي براي انتخاب و اجراي آثار نمايشي بود. تئاتر در اين دوره ظرفيتي بالقوه براي تبليغ سياسي رايج و جزب افراد به سوي احزاب نو پا داشت.

به همين دليل بود كه بخش مهمي از فعاليت‌هاي نمايشي ـ ترجمه و نگارش و اجرا ـ ملهم از خطوط سياسي رايج آن روزگار شد وبالاخره يكي از مهمترين اتفاقهاي اين دوره شكل‌گيري «گروه تئاتر ملي»با هدف دستيابي به نمايش‌هاي با هويت ايراني بود.

سر پرست اين گروه، شاهين سركسيان بود. كساني چون عباس جوانمرد و علي نصيريان در پايه گذاري اين گروه به او پيوستند و بازيگراني پر سابقه چون رقيه چهرآزاد و عصمت صفوي با اين گروه همكاري كردند. تشكيل اين گروه با استقبال محافل روشنفكري و ادبي روبرو مي‌شود.

با مقايسه فهرست‌هاي موجود از نمايش‌هاي چاپ شده ايراني و ترجمه آثار خارجي و اجراي نمايشنامه‌هاي خارجي و ايراني مشاهده مي‌شود كه كفه آثار اجرايي به ويژه نوشته‌هاي فارسي بسيار سنگيني چاپ شده است.

دليل عمده اين امر رشد تقاضاي آثار ايراني و ميزان تماشاگران است كه براي برآورده شدن خواسته‌هاي آنان، مديران تماشاخانه‌ها ناگزير از عرضه تعداد بالنسبه زياد و سفارش و نگارش و ترجمه به (شكل بازي و تطبيق داده شده و آداپته) بودند كه به سرعت آماده شود و در حد و اندازه پسند مخاطبان عام باشد.

آشنايي با تاريخچه تئاتر در ايران 2

۵۲۲ بازديد

اولين اينها، تئاتر فرهنگ بود كه در عمارت مسعوديه نمايش مي‌داد. يعني بنايي بود كه به اسم مسعود ميرزا ظل السلطان معروف بود و بعدها شد وزارت فرهنگ.

بعضي از اعضاي تئاتر فرهنگ در رشته‌هاي ديگري شهرت پيدا كردند كه از آن جمله بودند: محمد علي فروغي، عبداله مستوفي‌، علي اكبر داورفر، فهيم الملك و سيد علي نصر يعني كسي كه او را پدر تئاتر ايران ناميده‌اند.

تئاتر دومي، تئاتر ملي نام داشت كه از قضا سيد علي نصر نيز عضو آن بود. اين تئاتر را سيد عبدالكريم محقق الدوله در سال 1329 هجري قمري بنا كرد. مركز فعاليت اين گروه، در محل هتل فاروس در لاله‌زار بود و شايد بتوان گفت كه لاله زار، مركز فعاليت‌هاي تئاتر تهران شد.

در سال 1334 هجري قمري، سيد علي نصر ضمن بازگشت از سفر اروپا، كمدي ايران را تاسيس نمود كه ده سال باقي بود و اين موسسه، اولين موسسه منظم تهران به شمار مي‌رفت و وزارت تئاتر ايران، اين تئاتر را به رسميت شناخت.

بسياري از هنر پيشگان نامي آن دوران در اين تئاتر، فن هنرپيشگي را فرا گرفتند كه از آن جمله‌اند: بهرامي، رفيع حالتي، فضل‌الله بايگان، غلامرضا فكري، علي اصغر گرمسيري.

كمدي ايران، در تاريخ تئاتر ايران نيز اهميت به سزايي دارد، زيرا بسياري از نمايشات خود را در عمارت جديد التاسيس" گراند هتل" در خيابان لاله زار، عرضه داشت و همين عمارت بود كه بعدها مبدل به تماشاخانه تهران شد.(مرحوم علي حاتمي در سريال به ياد ماندني "هزار دستان" از اين عمارت در ساخت سريال، استفاده كرد).

تئاترهايي در طول 15 يا بيست سال بعد از اين، پا به عرصه وجود نهادند كه مي‌توان به اجمال به اين نمايش‌ها اشاره كرد:

تئاتر نكيسا، كه به دست ارباب افلاطون شاهرخ ايجاد گرديد و خود ارباب افلاطون، نمايشهاي تاريخي چندي را نوشت.

جامعه باربد را ابراهيم مهرتاش به وجود آورد كه به تكامل و پيشرفت صنعت تئاتر ايران، كمك شاياني كرد و پاره‌اي از مظاهر ذوقي باستاني ايران و فولكلور را زنده نمود.

هر دو تئاتر، يعني نكيسا و باربد، به منزله مدرسه‌اي بود كه در آن هنر پيشگان فراواني تربيت يافتند. دو نفر ديگر به نام‌هاي ميرسيف الدين كرمانشاهي و علي دريا بيگي نيز مسئول پيدايش مدارس هنرپيشگي در ايران بودند.

تاسيس انجمنها و شركتها يكي ديگر از عوامل پيشبرد تئاتر بوده‌اند. انجمن اخوت كه در سال 1317قمري تاسيس شد و از اولين گروه هايي بود كه دست به فعاليتهايي نظير كنسرت و نمايش زده است.

پس از انجمن اخوت تاسيس (شركت فرهنگ)را مي‌توان نام برد. در سال 1329قمري نخستين مكان مستقل نمايش در ايران به نام «تئاتر ملي» داير شد.

تا پيش از تاسيس «تئاتر ملي» انجمنها و مراكز مختلف تحت عناوين گوناگون از تئاتر براي پيشبرد هدفهاي سياسي و تبليغاتي خود استفاده مي‌كردند،اما «تئاتر ملي» كه رياست آن را عبدالكريم خان محقق الدوله به عهده داشت، امكانات و بودجه خود را از محل خيريه آموزش و پرورش تامين مي‌كرد و مستقلاً در اختيار نمايش و اجراي تئاتر قرار داد.

فعاليت‌هاي چند ساله «تئاتر ملي»موجب شد كه تئاتر همچون هنري مستقل كه حتي قادر است از نظر مالي خود را تامين كند از طرف مقامات رسمي و مردم شناخته شود و شوق و شوري در ميان مردم نسبت به تئاتر بر انگيخته شود.

حتي عده‌اي از دانشجويان كه براي تحصيل به خارج رفته بودند، در رشته تئاتر تحصيل كردند و با دستهاي پر علمي و هنري به ايران بازگشتند و بناي تئاتر نوين ايران را طرح ريزي كردند.

بايد دانست كه در جريان مشروطيت مردم ايران به حقوقي واقف شدند كه پيش از آن از وجود آن آگاه نبودند. در كشور ما حزبهاي مختلف، هر چند به شيوه سنتي وجود داشت،اما تئاتر وجود نداشت.

لذا به گمان عده‌اي از روشنفكران، تاسيس تئاتر،گذشته از ارزش‌هايي كه بر قفس نمايش مرتبت بود،نمادي از ترقي و رشد فكري تلقي مي‌شد.

آشنايي با تاريخچه تئاتر در ايران 1

۵۳۰ بازديد

دقيقاً مشخص نيست سابقه تئاتر در ايران به چه موقع باز مي‌گردد.

ولي تئاترهاي اوليه ايراني پيوند عميقي با واقعه كربلا و ساير وقايع و زندگي پيامبران دارد كه عموماً تعزيه ناميده مي‌شود.

تئاتر جديد و مدرن اروپايي همچون بسياري ديگر از مظاهر غربي در زمان ناصرالدين شاه به ايران آمد.

تا قبل از سفرهاي سه گانه شاه به اروپا تئاتر غيرتعزيه‌اي ايران تنها به يك سري نمايش‌هاي سبك كوچه بازاري خلاصه مي‌شد. روحوضي و تقليدكاري نمونه‌اي از آن بود.

اشخاصي چون شيخ شيپور، شيخ كرنا و يا كريم شيره‌اي تئاترهايي في‌البداهه اجرا مي‌كردند و خاطر شاه منبسط مي‌گرديد. ولي سفر شاه به اروپا و ديدن عظمت و شكوه اپراها و سالن‌هاي نمايشي آنجا دل شاه را برد.

وي كه شيفته ظاهرسازي بود و قبل از آن تكيه دولت را براي اجراي تعزيه تأسيس كرده بود، براي اجراي تئاتر مدرن فرمان به تأسيس سالني در تهران داد.

از سوي ديگر، به گفته "الول ساتن" نيز، اولين كسي كه به نضج و پيدايش نهضت تئاتر ايران كمك كرد، ناصرالدين شاه قاجار بود كه در سال 1290 هجري كه وي سفري به فرنگستان كرد.

او تئاتر اروپايي را اندكي ديده بود و چون به ايران بازگشت، مسبب تحولي در اجراي تعزيه‌هاي درباري شد. در اين دوره بود كه تكيه دولت ساخته شد و بدعت ديگر، وجود تعزيه‌گردان بود كه معادل ناظم نمايش يا رژيسور است. مقارن اين احوال بود كه نخستين رشته از نمايش هاي غير مذهبي به زبان فارسي نوشته و بازي شد.

چندين نمايش كوچك كه موضوع آنها، اوضاع اجتماعي ايران بود از قلم "ميرزا ملكم خان" تراوش كرد و نيز ترجمه‌هاي مشهور وزير خان لنكران - حكايت دزد خرس افكن - كه اصل تركي آنها را فتحعلي آخوند زاده نوشته بود.

همچنين به دستور شخص ناصرالدين شاه قاجار بود كه در محل دارالفنون زير نظر ميرزا علي اكبر مزين الدوله نقاش، تئاتري داير گرديد.

با طلوع مشروطيت در ايران به سال 1324 هجري قمري، جوش و خروش عجيبي در زمينه ادبيات و فرهنگ به وجود آمد و تئاتر مانند هر شعبه ديگري از شعب ادبي و ذوقي، از اين تحول عظيم بهره‌مند گرديد. جماعات هنرپيشگان و تئاترهاي متعددي در اين دوره پديد آمد.

آيين و ارتباط آن با تئاتر

۵۱۳ بازديد

در اين قسمت درباره ي آيين و ارتباط آن با تئاتر مي خوانيد.

آيين ها و تئاتر از عوامل اساس مشابهي استفاده مي كنند. موسيقي - رقص - گفتار - صورتك - لباس - اجراكنندگان - تماشاگر - صحنه و ....

در اجراي آيين آرايش توسط رنگ - خاكستر يا جوهر كه سطح بدن را مي پوشاند براي كامل كردن صورتك و لباس بكار مي رود آن طور كه گريم در تئاتر اين كار را انجام مي دهد.

بازيگران آيين بايد بسيار ماهر و با انضباط باشند مثل بازيگران تئاتر.

براي اجراي آيين يكي پيشكسوتان يا سالمندان آشنا به آيين تمرين سختي را براي اداره ي اجراي خوب آيين بكار مي گيرد كه كاملا با كارگرداني تئاتر قابل مقايسه است .

تئاتر چيست؟

۳۸۱ بازديد